صدف

صدف زندگی رو صید کن و به یاد بیار که زندگی بازی صدف و مرواریده!

خطوط  روی پوسته صدف رو نگاه کن،مثل خطوط سرنوشت به سمتی اشاره می کنند.دهانه صدف رو باز کن

زیر لایه های ظریفی  که از ماده ای  نرم و بی رنگ  ساخته شده مرواریدی زیبا  درخشان و تابناک جلوه گری می کنه.          زندگی مثل یک صدفه!

پوسته ای به ظاهر سخت و نفوذ ناپذیر داره .روی  این پوسته سخت  نشانه هایی هست. نشانه ها ، هر کدوم مرحله ای از عبور ما به اعماقه.ما نمی تونیم روی این نشانه ها متوقف بشیم.اگر  روی اونا وایسیم  همیشه روی پوسته صدفه می مونیم . ساکن و نفوذ نا پذیر.

اون نشانه ها راهنما هستند و فقط کمک می کنند برای چگونه به حقیقت رسیدن،چگونه قدم برداشتن به سوی آرامش و خوشحالی و رها شدن از کسالت و خستگی. نشانه ها ما را به این باور می رسانند که واقعی هستی یا  در توهمی!

 نشانه های صدف زندگی متفاوت هستند:

1-یکی از این نشانه ها تصویریه که فرد  از خودش می سازه.مثلا خودش رو توانا ،ناتوان ،دانا یا خنگ می بینه

 2-نشانه دیگر صدف زندگیمون تصویریه که دیگران ازما می سازند.مثلا می گویند تو تنبلی تو زرنگی ،تو می تونی یا نمی تونیکه با سلایق متفاوت خود تفاسیر متفاوتی رو ارائه می دهند

3-نشانه دیگری مجموعه حواس  و احساسات فردیه ما هستش  مثل احساس کینه ورزی ،حسادت،خشم ،خودخوری،خوشحالی،عشق و...

ما تصور می کنیم این لایه ها و نشانه ها  * من * هستش که با شخصیتی تثبیت شده و تعریف شده است.

 به همین دلیل این پوسته می تونه بشکنه ، خرد بشه و صدمه ببینه  و انعطاف نداره.در صورتی که این پوسته فقط  و فقط سپری  روی حقیقت  وجود  ما!

 مروارید  درخشان وجودمون زیر این پوسته محافظت می شه.هیچکس و هیچ عاملی نمی تونه این گوهر والارو  از ما جدا کنه.همون اقتداری که ما رو به جای فرو رفتن در فرو دست ها به پرواز و فرا رفتن  تا اوج ها ترغیب می کنه.بنا بر این  هر وقت در زندگی عملی رو انجام میدی دقت کن!!!ببین این عمل تو از لایه های صدف زندگیه ،یا نشانه های راهه؟این عمل از کدوم یک از حواست نیرو میگیره؟آیا عکس العملت از روی خشمه یا نفرت؟

از روی تصویریه که از خودت ساختی  یا احساسیه که دیگران از تو دارند؟

اگر  این پرسش و پاسخ ها رو ادامه بدیم متوجه میشیم که در لایه های زندگی اسیریم یا نه.

 وجود هر انسانی ،نقطه و مرکز میلاد دوباره است.پس هرگز وحشت نکن که من خطا کارم یا نا امیدم  یا از خدا دور شده ام وخدا مرا نمی بخشد.ما همیشه با رجوع به مروارید درون خود می توانیم موجودی الهی و تازه باشیم.